این جنگلها که ازنظر جغرافیای گیاهی در منطقه هیرکانی واقع شده است به جنگلهای رویشی هیرکانی یا خزری شهرت دارند و در استانهای گیلان، مازندران و گلستان قرار دارند. مساحت این جنگلها در گذشته حدود پنج میلیون هکتاربوده است اما در طی سالیان اخیر چرای مفرط دام و همچنین قطع به منظور مقاصد اقتصادی باعث کاهش این جنگلها شده است. این جنگلها جزء قدیمی ترین جنگلهای دنیا می باشند به صورت نواری با طول تقریبی 800 کیلومتر و عرض 20 تا 70 کیلومتر و با مساحتی حدود 1.84 میلیون هکتار نیمرخ شمالی البرز از آستارا تا گلیداغی را در بر می گیرند. گسترش عمودی آن هم از سطح دریا تا ارتفاع ماکزیمم 2800 متراست. شمال ایران اقلیم نیمه مدیترانه ای یعنی آب و هوای مرطوب و معتدله دارد. پس بارندگی آن هم خوب است (متوسط سالی هزار میلیمتر؛ حداکثر2000 و حداقل600) هرچه از سمت غرب به شرق میرویم بارندگی کمتر میشود. بارندگی شمال در تمام طول سال منظم نیست. بهار و پاییز بیشترین بارندگی و تابستان کمترین بارندگی را دارد. قسمت غرب جنگلهای شمال یک ماه درسال، قسمت مرکز دوماه و شرق سه ماه خشکی دارد. بیشتر قسمتهای قشلاقی و جلگه ای، فصل خشک دارد. بسیاری از جاهای شمال اصلا فصل خشک ندارد (جاهاییکه ارتفاع 1000 متر و بالاتر دارد). با افزایش ارتفاع از سطح دریا، بارندگی ابتدا زیاد و دوباره از ارتفاعی به بعد کم میشود. متوسط درجه حرارت جنگلهای شمال بین15 تا 18 درجه سانتیگراد و حداکثر بین 28 تا 35 و حداقل 1 تا 4 - است. خاک جنگلهای شمال تحول یافته و تیپ آن هم یا راندزین یا قهوه ای جنگلی (آهکی، اتروف، هیدرومورف) و ارتفاعات بالاتر رانکر و جلگه ها هیدرومورف و آبرفتی است، سنگ مادر اکثرا آهکی ژوراسیک و کرتاسه است. جنگلهای شمال شبیه جنگلهای پهن برگ مخلوط اروپای مرکزی، شمال ترکیه و قفقازاست واز نظر تعداد و تنوع غنی تر هم است. گونه های تشکیل دهنده آن جزء گونه های پهن برگ خزان کننده می باشند. تا کنون بالغ بر 80 گونه درختی عمدتاً پهن برگ و چهار گونه سوزنی برگ و 50 گونه درختچه ای شناسایی شده اند که از این نظر نیز می توان این ناحیه را در زمره ذخایر ژنتیکی جهان قلمداد کرد. جنگلهای شمال بطور طبیعی پیسه آ و کاج و لاریکس ندارد و بطور کلی سوزنی برگ صنعتی ندارد، سرخدار و زربین را بطور پراکنده در قسمتهای مدیترانه ای دارد، در ارتفاعات و مراتع ییلاقی پیرو و مای مرز هم دیده میشود. نوش(سرو تبریزی و سرو خمره ای) در علی آباد گرگان، در شرق ارس هم داریم که جزو جنگلهای شمال محسوب نمیشود. در اوایل دوران چهارم زمین شناسی هوا سردتر و بارندگی بیشتر شده و نتیجه آن گونه های کنونی شمال مثل راش است. از گونه های کم نظیر آن می توان به لیلکی، لرگ، انجیلی و سفید پلت اشاره کرد. شمال جامعه بلوط - شمشاد دارد که چون در مناطق جلگه ای واقع شده و چوب خیلی خوبی دارند مورد بهره برداری شدید قرار گرفته است و جامعه بلوط - ممرزستان دارد که اکثرا روی شیبهای جنوبی و آفتابگیر قراردارد. جامعه های لورستان و اوریستان هم در ارتفاعات بالا واقع شده است.جنگلهای ارسباران که در شمال غربی ایران(شمال شرقی استان اذربایجان شرقی بین گیلان تا مرز آذربایجان) واقع هستند نیزجزو جنگلهای شمال محسوب میشوند. جنگلهایی کوهستانی اما پهن برگ و مخلوط می باشند. تخریب آنها بیش از جنگلهای البرز است. نمونه درختان این جنگلها کرب، داغداغان، زبان گنجشک، اوری، سماق.......می باشد. جنگلهای شمال در ایران از وسعت قابل توجهی بر خوردار نبوده ولی از سایر جنبه ها بویژه حفاظت آب و خاک در این ناحیه بسیار مهم هستند.