قله‌ی آیلند پیک 6189 متر از سطح دریا ارتفاع دارد. این قله در رشته کوه هیمالیا در شرق کشور نپال و کمپ اصلی اورست قرار دارد. این قله نخستین بار توسط یک تیم از کشور سوئیس به عنوان یک تمرین آموزشی جهت آماده ساختن گروه برای صعود به هیمالیا و لوتسه صعود گردید.

برای صعود به آیلند پیک دو مسیر وجود دارد، یکی دامنه‌ی جنوبی در نپال و دیگری دامنه‌ی جنوبی در تبت. کوهنوردان معمولاً ماه می و قبل از تابستان که زمان بادهای موسمی است را برای صعود انتخاب می‌کنند.

از آنجایی که مسیر صعود به قله آیلند پیک از میان دره‌هاست، کوهنوردان برای عبور از رودخانه‌ها از پل‌های طنابی می‌گذرند. این کوهپایه محل زندگی بومیان بودایی است که وجود پارچه‌های رنگی، سنگ‌های دعا نوشته و عبادتگاه‌های کوچک و بزرگ طبیعت زیبای این ناحیه را به طرز خاصی مزین کرده. پارک بین‌المللی ساگارماتا منطقه‌ای حفاظت شده در شرق نپال و در مسیر نپال به سوی قله آیلند پیک قراردارد و معنای لغوی آن "پیشانی آسمان" گفته شده است.

پس از عبور از ساگارماتا مناطق سرسبز تمام شده و مسیر پیش رو سرد و یخبندان، به همراه بارش برف است.

نکته‌ی جالب توجه در منطقه آیلند پیک وجود تابلوهای متعددی مبنی بر ممنوعیت شکار است و جالب‌تر اینکه در بیس کمپ آیلند پیک گروهی کبک‌های دری در داخل کمپ و بین چادرهای کوهنوردان حضور دارند، کبک‌ها در طی سال‌های متمادی چنان به وجود بی‌دردسر کوهنوردان عادت کرده‌اند که همچون مرغ خانگی بدون هیچ‌گونه واهمه‌ای در کنار کوهنوردان حضور دارند. این کبک‌ها مختص منطقه هیمالیا و ارتفاع بالای 4000 متر هستند. 

نام آیلند پیک در سال 1951 توسط اریک شیپتون بر این قله گذاشته شده و دلیل آن شباهت شکل ظاهری قله به جزیره‌ای محصور در میان دریایی از برف و یخ است.

یکی از گزینه‌های صعود به قله آیلند پیک، شروع از یک کمپ در 5087 متری به نام pareshaya و دیگری از راه‌های صعود که نیاز به تلاش و زمان کمتری دارد، صعود به کمپ بالا در 5600 متری است. از نکات مهم در صعود به کمپ‌های بالا تأمین آب کافی و نگرانی در مورد خواب است.

برای صعود به قله آیلند پیک باید از قبل آموزش‌های لازم را دیده باشید و تجهیزات مورد نیاز را مهیا کرده باشید.