آبشار شِوی یا تَلِهْ‌زَنگ، یکی از بزرگ‌ترین و زیباترین آبشارهای ایران است که در رشته‌کوه‌های زاگرس و در حدفاصل استان لرستان و خوزستان، در بین کوه‌های سَرتنگ شوی در ۱۰ کیلومتری ایستگاه راه آهن تله‌زنگ و در مسیر راه آهن سراسری تهران - جنوب واقع شده‌است. آبشار شوی که در دره‌ای بین کوه چهل‌ویک و سالن‌کوه قرار دارد، دارای طبیعتی سبز و زیبا در فصل بهار می‌باشد. بهترین زمان بازدید از این آبشار در اوایل فصل بهار و خصوصاً ماه فروردین می‌باشد که هوای بهاری طراوات و سرسبزی بیشتری به ابن منطقه بخشیده است.شوی در زبان لری بختیاری به معنای لطافت است و اغلب ساکنان اطراف این آبشار از قوم لر و تیره بختیاری هستند. آبشار شوی، پس از بیرون آمدن از غار، از گردنه‌ای بلند به پایین سرازیر می‌شود. ارتفاع آبشار ۱۰۰ متر و عرض آن ۴۰ متر است. آب آن پس از عبور از کوه‌ها و دره‌ها، به رود دز و نهایتاً به دریاچهٔ سد دزِ در استان خوزستان می‌ریزد. پوشش گیاهی اطراف این آبشار، از درختانی مانند بید، انجیر، مو، زبان‌گنجشگ، افرا، کیکم و بلوط تشکیل شده است. در زیر آبشار و بر روی دیواره‌های آن گیاه سیاه‌وشان و سایر گیاهان آب‌دوست روییده است. در نزدیکی این آبشار، آبشار بزرگ دیگری وجود دارد که گاه از آن به آبشار دوم شوی یاد می‌شود. برای رسیدن به آبشار شوی دو مسیر وجود دارد:

• از سمت منطقه شیهون دزفول و پیرچل که ۹۱کیلومتر است.
• از طریق ایستگاه راه‌آهن تله‌زنگ می‌باشد.