پرنده ای از خانواده آبچلیک که کنار آبزی است، 20 سانتیمتر طول و بدنی کشیده دارد که به واسطه پر و بال دودی مایل به سیاه قابل تشخیص است. سر و گردن و سینه‌اش سیاه رنگ است و حلقه چشمی سفیدی دارد. سطح پشتی‌اش در تابستان خاکستری مایل به سیاه با خال های ریز سفید است. دمگاهی سفید دارد که به صورت نواری باریک تا پشت ادامه می‌یابد و در پروازهایش به خوبی قابل مشاهده است. پاهایی بلند و قرمز رنگ دارد که در هنگام پرواز از دم او بلندتر می‌نماید. شکم و سینه‌ای بدون خال و روشن‌تر از سطح پشتی خاکستری و پر خالش دارد. در پرندگان نابالغ سطح پشتی قهوه‌ای مایل به خاکستری با خال‌های ریز سفید دیده می‌شود.

 آبچلیک دودی در مرداب‌ها، مناطق ساحلی گلی و شنی، علفزارها، شوره زارها و چمنزارهای مرطوب و حاشیه‌ی دریاچه‌های شور و شیرین زیست می‌کند. هنگام زمستان در خورها و زمین های گلی ساحلی و محل هایی که پوشش گیاهی کمتری دارد دیده می‌شود. این پرنده در بین علف های انبوه آشیانه می‌سازد.

آبچلیک دودی از جمله پرندگانی بوده است که به صورت مهاجر عبوری در همه جای ایران دیده می شود. در گذشته نه چندان دور، در فصل زمستان از پراکندگی فراوانی برخوردار بوده است.

نام علمی:  Tringa Glareola

نام انگلیسی: Wood Sandpiper

نام فارسی: آبچلیک دودی

تغذیه: از بی مهرگان کوچک تغذیه می کند.

سیخک پا: ندارد  

چینه دان: ندارد   

بال: دفیف بودنش بیشتر است (بال زدنش بیشتر است)

صدا: صدای این پرنده هنگام برخاستن تکرار بلند «جیف- جیف- جیف» است.