دوری کردن از گوشت و لبنیات، بهترین راه کاهش آسیب­ به زمین است:^*

جامع­‌ترین تحلیلی که تا کنون ارائه شده است نشان‌ ­دهنده ردپای دامداری­‌ست! میزان کالری‌ای که توسط دام­‌ها تأمین می‌شود، تنها 18% است؛ این در صورتی است که 83% زمین­های زراعی را به خود اختصاص می­‌دهند.

نوشته دیمین کرینگتون (13 مه 2018)

به نقل از دانشمندانی که در حال ارائه تحلیلی همه­‌ جانبه و جزء به جزء درباره تأثیرات مخرب کشاورزی بر کُره‌ی زمین هستند، دوری کردن شما از گوشت و فرآورده‌­های لبنی بهترین راه کاهش دادن ضرر زیست محیطی شما بر سیاره است.

تحقیقات تازه نشان می­‌دهد که بدون مصرف گوشت و لبنیات، زمین­‌های زیر کشت در سطح جهان می­‌تواند تا بیش از 75% کاهش یابد (برابر با مجموع مساحت ایالات متحده، چین، اتحادیه اروپا و استرالیا) و همچنان غذای کافی برای تأمین جهان موجود خواهد بود. اشغال شدن مناطق طبیعی بکر برای ایجاد زمین­‌های کشاورزی، دلیل عمده‌ی وقوع انقراض بزرگ (Mass Extinction) کنونی‌­ست.

تازه­‌ترین تحلیل نشان می‌­دهد که در حالی که گوشت و لبنیات تأمین­‌کننده تنها 18% کالری و 37% پروتئین هستند، سطحی عظیم 83% از زمین‌های زراعی را به خود اختصاص داده و مسئول تولید 60% از گازهای گلخانه­‌ای ناشی از کشاورزی هستند. تحقیق اخیر دیگری حاکی از آن است که در حال حاضر 86% از تمام پستانداران خشکی­‌زی جهان را انسان و دام تشکیل می‌­دهند. دانشمندان همچنین دریافتند که گوشت و فرآورده­‌های لبنی حتی با کمترین میزان ضرر و زیان خود، همچنان خطر زیست‌محیطی بیشتری از حداقل سبزیجات و غلاتی که دائماً در حال کشت و پرورش­‌اند، خواهند داشت.

بیش از 80% زمین­های زراعی به دام­‌ها اختصاص می‌­یابد، اما حاصل آن تنها 18% کالری خوراکی و 37% پروتئین است.

      بهره محصولات دامی

بررسی منتشر شده در مجله «ساینس»، مجموعه داده بزرگی بر اساس حدود 40000 مزرعه در 119 کشور، و با در نظر گرفتن 40 نوع محصول غذایی که نمایانگر 90% محصولات مصرفی هستند، ایجاد کرد؛  در این بررسی تأثیر تمام عیار این غذاها از مزرعه تا بشقاب ما، اعم از حجمی که از زمین اشغال کرده، ایجاد تغییرات آب و هوایی، مصرف آب شیرین و آلوده کردن آب و هوا، را بررسی کرده است.

ژوزف پور از دانشگاه آکسفورد بریتانیا و مسئول پیشبرد برنامه پژوهشی می­‌گوید: «شاید بتوان گفت که داشتن رژیم غذایی وگان (گیاهخواری صرف، بدون مصرف فرآورده‌­های حیوانی) بهترین راه کاهش اثر منفی بر سیاره زمین است؛ این راهکار نه تنها گازهای گلخانه­‌ای، بلکه اوتروفیکشین (انباشت­‌سازی آب)، حجم اشغالی زمین و حجم مصرفی آب را نیز کاهش می‌دهد. این کار بسیار مفیدتر از کم کردن تعداد پروازها یا خریدن اتومبیل برقی (که فقط از میزان انتشار گاز گلخانه­‌ای می­‌کاهند) خواهد بود.» او در ادامه می­‌گوید: «زراعت شاخه‌ای­ است که بسیاری از مشکلات زیست‌محیطی را پدید می­‌آورد. در واقع محصولات حیوانی مسبب بخش زیادی از این آسیب­‌ها هستند. فایده اجتناب از مصرف محصولات حیوانی، برای محیط زیست بسیار بیشتر از تقاضای دائمی برای گوشت و لبنیات خواهد بود.»

 این تجزیه و تحلیل همچنین گوناگونی و تعدد راه­‌های تولید یک ماده غذایی را نشان می­‌دهد. مثلاً گوشت گاو پرورش یافته در زمینی که جنگل را برای ایجاد آن از بین برده­‌اند، نسبت به گاوی که در مراتع غنی طبیعی چریده است، منجر به تولید 12 برابر گازهای گلخانه­‌ای و اشغال 50 برابر زمین بیشتر است. اما مقایسه گوشت گاو با پروتئین گیاهی، مانند نخودفرنگی، مقایسه­‌ای سخت است. حتی با کمترین میزان تأثیر، گوشت گاو مسبب تولید 6 برابر گاز گلخانه­‌ای بیشتر و 36 برابر اشغال مضاعف زمین است.

گوشت گاو پرورش یافته در زمینی که جنگل را برای ایجاد آن از بین برده­‌اند، نسبت به گاوی که در مراتع غنی طبیعی چریده است، منجر به تولید 12 برابر گازهای گلخانه­‌ای و اشغال 50 برابر زمین بیشتر است.

پور می­‌گوید: تنوع زیاد میان تأثیر انواع مزرعه‌ها، کم کردن میزان خطرات را بدون آن که نیاز به تغییر رژیم غذایی تمام جمعیت جهان به رژیم غذایی وگان باشد، ممکن می‌کند. اگر خطرآفرین‌­ترین بخش تولیدات گوشتی و لبنی با غذای گیاهی جایگزین شود، همچنان دو سوم مزایای خلاص شدن از تمامی فرآورده­‌های گوشت و لبنیات حاصل خواهد شد.

او هشدار می­‌دهد که از بین بردن تأثیرات زیست محیطی کشاورزی کار آسانی نیست. بیش از 570 میلیون کشتزار وجود دارد که راهکار کاهش تأثیر هر کدام، کمی با دیگری متفاوت است. این چالش (زیست محیطی) مانند هیچ چالش اقتصادی دیگری نیست. اما هر سال حداقل 500 میلیارد دلار صرف یارانه­‌های کشاورزی می­‌شود، و احتمالاً این رقم بسیار بیشتر است. پولی که می­‌توان آن را خرج چیزهای بسیار بهتری کرد.

استفاده از برچسب‌­هایی که میزان تأثیر محصولات را نشان می‌­دهند، می‌­تواند شروع خوبی باشد؛ چرا که با این روش، مصرف‌­کننده می­‌تواند گزینه‌هایی با آسیب کمتر را انتخاب کند. اما در عین حال، افزایش یارانه برای محصولات غذایی پایدار و سالم و افزایش مالیات برای گوشت و لبنیات نیز ضروری خواهد بود.

از نکات غافلگیرکننده پژوهش، تأثیر شدید صنعت پرورش ماهی آب شیرین بود که دو سوم ماهی‌­های آسیا و 96% در اروپا به این شیوه تأمین می‌شود و متصور بود که با محیط زیست نسبتاً سازگار است. پور می­‌گوید: این ماهی­‌ها در حالی صید می­‌شوند که فضولات و غذای مصرف ­‌نشده خود را کف حوض ته‌­نشین می­‌کنند، جایی که تقریباً اکسیژن وجود ندارد و محیطی عالی برای تولید گاز متان (از مهم­ترین گازهای گلخانه­‌ای) است.

این تحقیق همچنین بیان می­‌دارد که گوشت گاو تغذیه شده با علف که تصور می­‌شود ضرر کمی دارد، باز هم نسبت به فرآورده­‌های گیاهی مسبب اثرات مخرب بسیار بیشتری‌ ا­ست. مطابق گفته پور، تبدیل علف به گوشت مانند تبدیل زغال سنگ به انرژی­‌ست؛ خروجی هر دو، حاصل هزینه‌­ای گزاف است.

پور می­‌گوید: دلیل آن که این پروژه را آغاز کردم، این بود که بفهمم که آیا تولیدات حیوانی پایدار وجود دارند یا نه. اما طی چهار سال گذشته در انجام این پروژه، مصرف محصولات حیوانی را متوقف کرده­‌ام. این اثرات الزامی برای ادامه دادن شیوه کنونی زندگی­مان ندارند. پرسش اینجاست که ما تا چه حد می­‌توانیم آن­ها را کاهش دهیم؛ و پاسخ این است که تا حد بسیار.

مقاله از نشریه گاردین
ترجمه زهرا یوسف‌­زاده

*به جهت حفظ اختصار، چند پاراگراف پایانی مقاله که شامل نظرات اساتید و متخصصان پیرامون پژوهش انجام شده بود، حذف گردیده است.