آبان ماه سال 1392 (نوامبر 2013) مهیب‌ترین و کشنده‌ترین طوفان دنیا در تاریخ فیلیپین (در جنوب این کشور به مرکزیت منطقه "تاکلوبان")، اتفاق افتاد. این طوفان با سرعت 370 کیلومتر در ساعت، منطقه را درنوردید و باعث کشته شدن بیش از 12700 و آواره شدن بیش از 4 میلیون نفر شد. با توجه به عمق زیاد فاجعه، از سراسر دنیا امدادگران به صورت گروهی و انفرادی برای یاری رساندن به بازماندگان این حادثه‌ی بی‌سابقه و دلخراش، خود را به این منطقه رساندند. به علت تخریب کامل جاده‌های منتهی به تاکلوبان، کاهش شدید امنیت منطقه و فرار زندانیان قاتل و جانی، به تمامی امدادگران خارجی توصیه می‌شد که از رفتن به این منطقه جدا خودداری کنند.
تیم دونفره ایران به سرپرستی عرفان فکری و همراهی بیژن خاقانی راد با هزینه شخصی و کمک‌های مردمی، اقدام به عزیمت به منطقه تاکلوبان کردند. وضعیت وخیم کمبود غذا، آب سالم و عمق روانی فاجعه برای کودکان، باعث شد تا عمده‌ی فعالیت این تیم به روی امداد رسانی و سر و سامان دادن به وضع کودکان یتیم و بازمانده از این توفان، معطوف شود. رساندن آب و غذا، ساخت سرپناه فوری و موقت، بازی با کودکان و تلاش برای نشاندن لبخند به لبهایشان حتی برای چند لحظه، کارهایی بود که این تیم از عهده آن برآمد.
این عکس "عرفان فکری" را در حال بازی با کودکان در ناحیه 98 منطقه تاکلوبان نشان می‌دهد.
"زندگی صحنه‌ی یکتای هنرمندی ماست/ هر کسی نغمه‌ی خود خواند و از صحنه رود/ صحنه پیوسته به جاست/ خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد..."

دوستان ما، که به جهت تهیه توشه راه سفر خود نیاز به حمایت داشتند و پذیرای کمک‌های هموطنان دیگر بودند، موضوع را با ارسباران هم مطرح کردند، شرایط نه چندان مساعد، سازمان ما را از همراهی به حد دلخواه‌مان محروم می‌کرد، تنها موضوعی که می‌توانستیم در آن زمان کوتاه انجام دهیم، در اختیار قرار دادن تلفن ماهواره‌ای (ثریا) ارسباران جهت برقراری تماس تیم اعزامی با کشور و خانواده‌هایشان بود که انجام شد و به اذعان دوستانمان در آن آشفته بازار حادثه، کمک بزرگی بود. آنچه مسلم است، در منطقه بحران زده برقراری ارتباط اهمیت بسیار زیادی دارد.

عکس حاضر، هدیه دوستان به ارسباران، به یادگار از همراهی حضور آنها در منطقه است.