با توجه به سخت و سنگین بودن ورزش کوهنوردی، با خطرات فراوانی همراه است که در صورت بی‌توجهی و آماده نبودن در برابر آنها، ممکن است حتّی جان کوهنورد را به خطر بیاندازد. بنابراین قبل از شروع این ورزش، باید نسبت به مسائلی از جمله چگونگی تغذیه در کوه، تجهیزات و امکانات لازم و همچنین خطرات احتمالی موجود آگاهی لازم را کسب کرده و سپس نسبت به انجام آن اقدام کرد.

البته موارد ذکر شده برای کوهنوردان مبتدی تا حرفه‌ای مختلف است که در اینجا سطح متوسط، برای کوهنوردی‌های معمولی در نظر گرفته شده است. چرا که کوهنوردی‌های سنگین نیاز به تدابیر بیشتری دارد.

با توجه به مطالب گفته شده، در این مطلب خطرات احتمالی که ممکن است برای کوهنوردان پیش بیاید را مورد بررسی قرار می‌دهیم:

• در ارتفاع بالای 1800، بدن با واکنش‌هایی از جمله: ضربان بالای قلب، استرس، کمبود مایعات در بدن، تخلیه گلیکوژن بدن، کاهش توانایی بدن و به صورت کلی کاهش کارایی بدن مواجه می‌شود که کاملا طبیعی است و هر چقدر بدن فرد آماده‌تر باشد این واکنش‌ها کمتر خواهد شد.
• کوه‌زدگی یا AMS که در نتیجه فشار کم در ارتفاعات ایجاد می‌شود، سبب اختلالات فیزیولوژیکی و روانی در فرد می‌شود. فشار کم هوا که در درجه اول باعث کاهش رسیدن اکسیژن به بدن می‌شود، علت بروز اختلالات زیادی از جمله سردرد، سرگیجه، بی‌خوابی، احساس خستگی و غیره که ممکن است شرایط خطرناکی را ایجاد کند، بنابراین باید قبل از بروز حادثه، درمان‌های لازم را به کار برد و یا افراد به ارتفاعات پایین‌تر حرکت داده شوند. این عارضه در دو روز اول خود را نشان می‌دهد و لازم به ذکر است که افراد هر چقدر حرفه‌ای تر باشند، در برابر چنین شرایطی مقاوم‌تر هستند.
• آفتاب‌سوختگی و یخ‌زدگی از خطرات محتمل دیگر برای کوهنوردان در ارتفاعات زیاد است. به همین منظور بر کوهنوردان لازم است که با آگاهی کامل از وضعیت آب و هوا، مسیرهای خود را مشخص کنند و از خطرات احتمالی پیشگیری کنند. 
• بهتر است کوهنوردی‌ها به صورت گروهی و حتما با حضور افراد حرفه‌ای مانند راهنمایان کوهستان شکل بگیرد، چرا که صعودهای انفرادی بیشترین خطرات را در پی دارد و فرد در مواجهه با خطرات نمی‌تواند خودش را نجات دهد؛ در نتیجه متاسفانه جان خود را از دست می‌دهد.
• یکی از مسائل مهم در کوهنوردی، داشتن شرایط روحی و روانی مناسب است، زیرا شرایط روحی مناسب است که فرد را قدرتمندتر می‌سازد و به او نیروی کافی جهت صعود می‌دهد. علاوه بر آن، آمادگی جسمانی هم لازم است. فرد باید آمادگی کوهنوردی را داشته باشد، به خصوص در صعودهای سنگین، فرد حتما باید قبل از آن آمادگی لازم جسمانی را کسب کند.

بنابراین به منظور به حداقل رساندن خطرات موجود، لازم است در مرحله اول آمادگی‌های لازم را جهت صعود کسب کنیم و سپس با انتخاب گروهی منسجم و حرفه‌ای به صعود بپردازیم. زیرا حضور افراد غیرحرفه‌ای، علاوه بر کاهش سرعت ممکن است خطرات موجود را افزایش دهد.