قصه ارسباران از کجا شروع می‌شود؟

داستان از هم‌کلاس شدن بهنام رستمی، حمید صمدی، رضا صبوحی و علیرضا امامی در دوره راهنمای طبیعت‌گردی شروع شد. مثل همه هم‌دوره‌ای‌ها در دوره‌های تور لیدری، کلی سفر و صحبت این وسط اتفاق می‌افتد تا عزم دوستان برای ایجاد یک موسسه آموزشی، جزم شود. به علت علاقمندی آنها به طبیعت، سفر و آموزش، در نظر داشتند از طریق چنین موسسه‌ای، نقششان را برای حفظ طبیعت بهتر و قوی‌تر بازی کنند تا جایی که در مهر ماه 1388 موسسه را تأسیس و اولین مجوز برگزاری دوره‌هایشان را دریافت کردند.

خودشان می‌گویند ارسباران را مدیون محبت‌ها و آموزش‌های خانم احسانی و آقای آذری هستند.

از این به بعد داستان به نقل از راویان شکرشکن و شیرین گفتار، خیلی از دوستانشان مثل مرتضی شهیدی، داوود قربانی، مجید کرمی، فرشته خانم علاءالدینی، درنا خانم مجاب، فرناز خانم نجاتی، مهشاد عزیز و جناب آقای کیانوش فرهادی‌نژاد (ملقب به استاد)، بسیار به تشکیلات نوپای ارسباران کمک کردند که در اینجا راوی مکثی کرد و به فکر فرو رفت گفت: راستی اساتید دوره‌ها مثل دکتر فلاحی، استاد نادری، استاد بختیاری، استاد شادلو خیلی به ما کمک کردند.

خلاصه سرتان را درد نیارویم، اینجور که بویش می‌آمده و قابل پیش‌بینی هم بوده، این سازمان نوظهور هم مثل باقی سازمان‌ها کلی ایده، فکر، انرژی و آزمون و خطا داشته اما مشکل اصلی همه سازمان‌ها در این مرحله، کمبود منابع است، حالا بخت بلند ارسبارانی‌ها، آنها را از این گردنه‌ی سخت عبور می‌دهد و با ورود زهره آشتیانی به صحنه و کمکش در امر مدیریت آموزش، بدن نرم و نازک ارسباران، توان بیشتری پیدا می‌کند و به آینده امیدوارتر می‌شود و در مسیر این تغییر و تحول، همراه شدن عمو سعید صبور و شروع دوره راهنمایان کوهستان هم، ارسباران را جدی‌تر و مشتاق‌تر و بلوغ یافته‌تر می‌کند.

آهای خواننده عزیز! به همین آسانی و راحتی‌هایی که داری می‌خوانی و عبور می‌کنی هم نبودها!

می‌دانم که می‌دانی، حالا بگذریم...

با وجود سختی‌ها، افزایش کارها و جدی شدن مسائل و مسئولیت‌ها، ارسباران برای آموزش، حفاظت از میراث کشور و اشتغال‌زایی، کانونی از انرژی را ایجاد کرده بود که با قوی‌تر شدنش، افراد دیگری را هم جذب خودش می‌کرد. استاد فرهادی‌نژاد که همیشه مدیونش هستیم، آقای سلطانی را بهمان معرفی کردند. چیزی نگذشت که خانم نظری مهربان‌ را در جمع سخت‌کوشمان به واسطه حضور آقای سلطانی دیدیم که حضورش مجالی بود برای تنفس ما جوان‌ترها از دست مدیر خستگی‌ناپذیر، با‌تجربه و واویلایی مثل آقای سلطانی که از صبح الطلوع تا پاسی از نیمه شب، ما را رها نمی‌کرد که نکند ارسباران از آرمانهاش فاصله بگیرد.

خانم اکرم صمدی با چند سال تجربه، غیرت و تعصب مثال‌زدنیش، سارا خانم محمدی با طبع هنری و دل مهربونش و مینو خانم فرشیدنیا با پشتکار و تلاشش ما رو در مسیرمون به جلو همراهی می‌کردند که باید ازشان تشکر کنیم.

اما نهال ارسباران روز به روز در حال بزرگ‌تر شدن است. امروز خانواده ارسباران دوازده نفره شده و خیلی بابت این پر جمعیّت شدنش خوشحال است.

راستش را بخواهید در این مسیر سختی‌های زیادی کشیدیم، نارفیقی‌های زیادی دیدیم، به واسطه‌ی مصلحت سازمانی، گاهی مجبور شدیم خلاف میل و سلیقه شخصی‌مان عمل کنیم و بعضی وقت‌ها دوستان عزیزتر از جانی از ما رنجیدند و غم به دل فرو بردیم تا ارسباران به راه برود که ما هم از اشتباه مبرا نیستیم.

اما امروز شما می‌توانید ادامه این داستان را در قسمت مجوزهای ارسباران، فعالیت‌های حمایتی و اجتماعی ارسباران و خیلی چیزهای دیگر را در همین صفحه «ما که هستیم» ببینید. امروز که خیال جهانی شدن در سر داریم، امیدواریم مجموعه‌هایی از جنس خودمان در دنیای دهکده شده، ما را بیشتر بشناسند و با هم به آینده‌ی خانه‌مان «زمین» و کیفیت زندگیمان به واسطه‌ی سفر بیاندیشیم.

چرا نام ارسباران را انتخاب کردیم؟

نام ارسباران از منطقه حفاظت شده ارسباران ایران گرفته شده است. ارسباران از دید نام‌های کهن و ریشه‌دار فارسی، به معنی بسیار توانگر است و واژه‌ای ترکی - فارسی است.

منطقه ارسباران از نظر تنوع گونه‌های درختی، درختچه‌ای، علفی و خشبی و همچنین از نظر تنوع جانوری به عنوان یک ذخیره‌گاه بی‌نظیر در سرزمین زیبای ما است و جزء یکی از 9 ذخیره‌گاه بیوسفر ایران و تحت برنامه انسان و کره مسکون (M&B) یا اندوختگاه‌های زیست سپهر یونسکو قرار دارد. ارسباران با حدود 130 هزار هکتار وسعت، شهرتی جهانی دارد و دارای بیش از 1000 گونه گیاهی و 300 گونه جانوری است. این منطقه از شمال به رود مرزی ارس، از جنوب به ارتفاعات شهرستان‌های تبریز و سراب، از شرق به مرز استان‌های اردبیل و آذربایجان شرقی و از غرب به شهرستان‌های جلفا و مرند و... محدود می‌شود.

اما انتخاب نام ارسباران علاوه بر تمام ویژگی‌های آن، به این خاطر بود که اولین سفر هیئت موسس ارسباران، در این منطقه اتفاق افتاد.